Od Magicy: C.D Wyprawa z towarzyszem

- Magica ile jeszcze?- zapytał Diego, gdy byliśmy w połowie drogi

- A co?Zmęczyłeś się?- zapytałam z uśmieszkiem

- Nie!Poć mi się chcę i...- Diego nie dokończył

- Co się dzieje?

- Coś słyszę.Za krzaki!

Okazało się, że to mała wiewiórka.Chciało mi się tak śmiać, że nie wiem.Ale się powstrzymałam.Wiedziałam, że jednym z jego słabych punktów jest słuch.Znalazłam Go samego w małej wiosce.Nie mogłam na to patrzeć i się nim zaopiekowałam.Chociaż nie mówił do mnie mama zawsze mówił, że jestem jego najlepszą przyjaciółką i to mi w zupełności wystarczy.

- Czy to nie tu?

- Tak.To tu.

Zobaczyłam nadbiegającą wilczycę.To była Alice.Tylko inaczej ją zapamiętałam...

- Zmieniłaś się Alice.- powiedziałam, gdy była na dole

- A ty to kto?

- Nie pamiętasz mnie?

- Nawet nie wiem co tu robisz!To moje terytorium!Nikt Cię tu nie zaprosił!

- Alice!To ja Magica!

- Nie wiem kim jesteś.

- Alice!

- Chodź Magica to nie ma sensu.- powiedział Diego

- Nie.Muszę się dowiedzieć co się z nią stało!To moja przyjaciółka z dzieciństwa!

Z oburzeniem poszłam wzdłuż drogi na górę./
- Magica!Zaczekaj- krzyczał głos z dołu
- Alice?
- Żartowałam.
- Ja nie lubię takich żartów!
- Przepraszam..
- Ok.Ale nigdy więcej takich żartów.
- Obiecuję!- po tym przytuliłyśmy się na zgodę.
- Chodź oprowadzę Cię po mieście.

- 

C.D.N